21 mei 2013

Dit jaar wilde ik niet zoveel aandacht aan mijn verjaardag geven; misschien komt het omdat je ouder wordt. Sober feestje dus, met enkel naasten, taart, geluk en een goed glas wijn. Het eerste cadeau wat me beloofd werd, was uitslapen. Maar ook dit jaar bleek dit weer onmogelijk te zijn. En ik was er niet eens rouwig om. Weten waarom? Ik leg het je in dit blog uit.

Geluk

18 Mei, half negen ‘s ochtends werd ik gewekt door mijn luid schreeuwende dochter die haar broer riep dat ze papa wakker moesten maken omdat mama uit mocht slapen. Zo, Wakker. O ja, mijn verjaardag. Mijn lief springt uit bed (vraagt nog ff slaperig aan mij waar de slingers liggen) en maant dochterlief tot stilte, omdat mama immers uit mag slapen. Gedrieën rommelen ze beneden wat aan. Ik hoor verschillende keren geren naar boven. Cadeautjes en geknutselde wensjes worden opgehaald. Die lagen immers nog onder de kinderbedjes. Ik vraag me af wat het nut van dit geren is: het is toch efficiënter om die cadeaus te pakken als je met het beloofde volle dienblad boven bent? Hoef je niet twee keer te lopen. Mijn efficiëntie en werkmodus zet ik uit. Natuurlijk willen de kids het wensje beneden op het dienblad met ontbijt leggen om dan met een bomvol pakket de trappen te trotseren.

En zo gebeurt het: geren, gemopper (‘Pas nou ooop, stoot me niet aan, dan valt die bloem!’ en ‘Neehee Lienke, ik geef dit cadeautje, jij hebt een wensje!’) en gezang. Ondertussen heb ik al vier Facebookfelicitaties geïncasseerd en een Whatsappje. Snel leg ik m’n telefoon weg en doe alsof ik slaap.
(‘Ja nu: Lang zal ze leevuun, lang zal ze leeevuun....): het hele lied wordt uit volle borst gezongen door mijn drie lieverds. Trotse gezichten achter een vol dienblad doemen op als ik doe alsof ik net wakker wordt. Alle drie willen ze naast me liggen, wat natuurlijk net zo onmogelijk is als uitslapen op je verjaardag met twee kids. Heerlijk ontbijt op bed, lekkere koffie en prachtige cadeaus en knutsels. Daar kunnen de digitale felicitaties lang niet tegen op.
Als ik ’s avonds met dat lekkere glas wijn terugkijk op de dag, besef ik dat ik het helemaal niet erg vond dat ik niet kon ‘uitslapen’. Het gerommel en lawaai van mijn lief en tweetal in de ochtend maakt me zielsgelukkig en is de mooiste felicitatie.

Reactiemogelijkheid is uitgeschakeld.