Hoe belangrijk zijn jeugdherinneringen? En wat maakt ze zo speciaal dat ze onthouden worden, zelfs na 30, 60 of 90 jaar? Welke rol spelen ze bij het veilig en comfortabel voelen van jezelf op dit moment? Bij mij is dit laatste de zon en het heerlijke buitengevoel wat mijn jeugdherinneringen doen ontwaken. En het herenigde contact met de jeugdvriendin waarmee ik destijds een slakkenfeest organiseerde.... Lees snel verder!

Jeugdherinneringen: een slakkenfeest

Ik denk dat ik een jaar of zes moet zijn geweest, net zo oud als mijn jongste dochter nu is. In de zomervakantie van 1982 organiseerde ik een heus slakkenfeest. In het kleine Friese dorpje Friens waar ik woonde stond een vakantiehuisje. Dat werd elke zomervakantie gehuurd door De Professor en zijn gezin. Wij als dorpskinderen keken naar hen op, ze kwamen namelijk uit Amsterdam en ja, de vader van het gezin was daar professor. Ik voelde me bevoorrecht dat één van de dochters van De Professor mijn vriendinnetje was. Jacqueline heette ze. Met Jacqueline heb ik het befaamde slakkenfeest georganiseerd. We zochten op koele, schaduwrijke plekken de mooiste exemplaren op. Vroeg in de ochtend gingen we op pad in het weiland van ons dorp in die heerlijke zorgeloze kinderwereld. We hadden op een bepaald moment wel meer dan 60 slakken van alle gewenste formaten en kleuren gevonden. We hebben met stoepkrijt een start- en finishstreep getrokken op het gele klinkerpaadje van het vakantiehuisje van de Amsterdammers. Nu bedenk ik me wat een onmogelijke taak het voor de slakken moet zijn geweest om door de mulle zandspleetjes van de klinkers te glijden. Maar wij wachtten geduldig, hadden alle tijd van de wereld terwijl de warme zon onze gezichten van sproeten voorzag. De slakken moesten een parcours van ongeveer vier meter afleggen. Ik herinner me de warme harde plattelandswind en madeliefjes die in het grasveld groeiden. We hebben dit spel elke zomervakantie gespeeld. Toen was er nog geen Partij voor de Dieren die dit soort kindervermaak verbood. Ach en niemand maalde er ook om in ons dorp. Wij waren buiten, we vermaakten ons met de natuur en hadden een heerlijke tijd. Op een gegeven moment is De Professor met zijn gezin niet meer teruggekomen. Waarom wist ik toen eigenlijk niet. Misschien staat daarom de herinnering aan het slakkenfeest en Jacqueline me nog zo helder voor de geest. Vorige week heb ik sinds 30 jaar contact met Jacqueline gehad. En zowaar, ze herinnerde zicht het slakkenfeest nog! Ik hoop dat mijn kinderen zich later ook hun onvergetelijke natuuruitspattingen als jeugdherinneringen zullen bewaren. Laatst stonden ze met z’n tweeën buiten in de stromende regen. Proeven hoe regenwater smaakt. Zal ongetwijfeld een van de prachtige jeugdherinneringen blijven!