‘Kleine André vindt de maan heel mooi. Elke dag kijkt hij ernaar. Overdag is de maan grijs, maar 's nachts is hij geel. 'Waarvan is de maan eigenlijk gemaakt?' vraagt hij aan Muis. 'Van diamant? Of van kaas misschien?' André zou er wel eens een hapje uit willen nemen...’
Dit fragment uit één van de drie boeken van onze eigen astronaut André Kuipers, greep mij vanavond opeens aan. De schrijver mikt op de doelgroep om een hele belangrijke boodschap over te brengen. Een ongelooflijk, bijzondere, onvergetelijke boodschap voor onze kinderen. Die was namelijk, blijf dromen, als je echt wilt, lukt het.
Hier zit ik dan, ongelooflijk blij, net als kleine André. Hij vond de maan, ik vond inspiratie terug. Had ik een writersblock? En nu is het weg, ik kan weer eens een verhaal schrijven waar ik een stapje verder mee kom en een boodschap kan overbrengen. André droomt over de maan, om er eens een klein hapje uit te kunnen nemen. Ik nip aan een glaasje port, laat pure chocolade smelten op mijn tong, klassiek geluid op de achtergrond. Ik ontdek dat schrijven, verhalen maken mijn lust en mijn leven is. Ik droom om ergens zo’n schrijvershuis te huren, aan zee ofzo en daar mijn kinderboek te schrijven. Of misschien wel een roman over pijn en liefde. Met zo’n grijs ingedeukt bureaulampje op mijn schrijftafel, notitieboeken volgeklad met inspiratie en wierook van witte salie. En een glaasje port ’s avonds, ’s ochtends een lekkere koffie met opgeklopte melk.
Kleine André wil weten waarvan de maan gemaakt is. Hij is nieuwsgierig en zit vol wensen. Ik ben benieuwd of de astronaut André Kuipers het kind ook nog in zich voelt. Vast, anders kon hij niet zo vol passie ’s nachts in het ruimteveer naar onze donkere aarde kijken, hoe mooi hij is. En geel. Volgens mij moet er ergens diep van binnenin het kind altijd wakker zijn. Dan kun je echt doen wat je wilt, dan kun je je dromen nastreven. En dan vang je inspiratie om weer nieuwe dromen te maken. Dan ontdek je wat je passie is en kun je dromen totdat die droom werkelijkheid wordt.
Resumerend, en nuchter zoals ik ben, kun je dus twee dingen doen. Eén is astronaut worden. Zit er niet in voor mij. Ik ga liever dat andere doen. Ik zou wel schrijver willen worden. Van kinderboeken bijvoorbeeld. Tot die tijd, geniet ik van het schrijven van nieuwe, frisse blogs en teken ik stiekem verhalen op van mensen die ik ontmoet. En dan nu maar hopen dat ook ik midden in de roos schiet. Van de doelgroep welteverstaan.